«quando mis cuytas escriuo / pues Fortuna sy l·ordena / fare como la serena / que canta cum la fortuna / y en bonança sufre pena. ¶ villançete. § Saliendo de un oliuar / mas fermosa que arreada / vi serrana que tornar / me fiso de mi iornada. § Torne·me en su compannia / por faldas de una montanna / supplicando si·l plasia / de mostrar·me su cabanna / dixo non podeys librar / sennora aquesta»