«ya fuerays mia sin hauer de hir agora a los stranyos reynos a conquerir·os. Mas bien pareçe que por mengua de no saber quexar mis males ni tractar sigun aquellos que los amores siguen conuiene con tal remedio e final repuesta quedar tal qual oyo yo agora: pero no contrasta que si Fiometa sopiesse quanto yo soy desdichado con vos no solo poca sperança abria en poder le yo ayudar antes habria miedo de mi como de mal»