innovar

Tomado del latín innovare, 'renovar, cambiar', derivado de novus, 'nuevo'.
Nebrija (Lex1, 1492): *Jnnouo .as .aui. por renovar. actiuum .i.
Nebrija (Voc1, ca. 1495 y Voc2, 1513): Ø
  • 1
    verbo trans.
    Hacer <una persona> que [algo] cambie o se altere.
    Exemples
    • «no permetiendo en alguna manera que en el dito officio li sia res | innouado | o prejudicado antes si tro aquj ho es stado lo fagades tornar al» [A-Cancillería-2571:132r (1421)];
      Ampliar
    • «e defenssion de qualesquiere pleytos e questiones que vos seran puestos moujdos e | jnnouados | en e sobre las anteditas tierras que a·vos vendo o alguna partida» [A-Sástago-212:020 (1459)];
      Ampliar
    • «e questiones que en e sobre las anteditas tierras vos seran puestos e | jnnouados | . E requerido o no requerido e jntimada a·mj la dita mala» [A-Sástago-212:020 (1459)];
      Ampliar
    • «en algun tiempo pleyto quistion empacho o mala voz vos seran puestos mouidos | jnnouados | o jntemptados en e sobre las ditas casas o alguna partida de aquellas» [A-Sástago-229:010 (1474)];
      Ampliar
    Distribució  A: 5;
Formes
innouado (1), jnnouados (4);
Variants formals
innovar (5);
1a. doc. DCECH: 1599 (CORDE: 1350)
1a. doc. DICCA-XV 1421
Freq. abs. 5
Freq. rel. 0,0285/10.000
Família etimològica
NOVUS: innovación, innovar, novación, novedad, novel -ella, novela, novellus -a -um, noviciado, novicio -a, novillo -a, novio -a, nueva, nuevamente, nuevo -a, renovamiento, renovar, renovecer, renovellar, renovero -a, renuevo;