justiciado

Derivado de justiciar, y este derivado de justicia, tomado del latín iustitia, 'justicia', derivado de ius.
Nebrija Ø
  • 1
    sust. masc.
    Cargo u oficio del magistrado o juez de un territorio, encargado de aplicar la ley.
    Exemples
    • «e fiesta de Todos Santos por razon de·los officios de·la scriuanja del | justiciado | e sayonja de·los jodios e moros e encara de·la scriuanja de» [A-Rentas1-015v (1412)];
      Ampliar
    • «patrimonio del dito senyor rey. Arnaldus del Calbo notarius. § Item la scriuanja del | justiciado | de·la dita ciudat que es del dito senyor rey tiene de present» [A-Rentas2-069v (1417)];
      Ampliar
    • «concello e aljama e de·los desuso nonbrados al dito don Johan Lopez de Soteras del | justiciado | e a Açach Jana judio bedin siquiere corredor publico de·la dita aljama presentes» [A-Sástago-141:100 (1419)];
      Ampliar
    • «fuero et alias puedo e deuo dexar el dito mi officio del·dito | justiciado | desuso rescitado lo lexo al·dito Joan d·Ortubia fillo mio sobredito con·todos los» [A-Sástago-239:040 (1480)];
      Ampliar
    Distribució  A: 19;
Formes
justiciado (19);
Variants formals
justiciado (19);
1a. doc. DCECH: Ø (CORDE: 1294)
1a. doc. DICCA-XV 1412
Freq. abs. 19
Freq. rel. 0,108/10.000
Família etimològica
IUS: adjuración, adjurar, conjuración, conjurado -a, conjurador -ora, conjurar, conjuro, esperjurio -a, injuria, injuriado -a, injuriador -ora, injuriante, injuriar, injuriosamente, injurioso -a, injustamente, injusticia, injusto -a, ipso iure, iudex -icis, iuratus -a -um, iuris et facti ignorantia, ius -ris, ius luendi, jura, jurada, juradería, jurado, jurador -ora, juramentar, juramento, jurante, jurar, jurgio, jurídico -a, jurisdicción, jurista, juro, justamente, justedad, justicia, justiciado, justiciado -a, justiciar, justicier, justiciero -a, justificación, justificadamente, justificado -a, justificar, justo, justo -a, perjurar, perjurio, perjuro -a, sinjusticia;