Derivado de mandar, del latín MANDARE, 'encargar, mandar'.
Nebrija (Lex1, 1492): Caducum legatum. por manda condicional. Legatum. i. por la manda del testamento.
Nebrija (Voc1, ca. 1495): Manda de testamento. legatum .i. Manda condicion assi. caducum .i.
Nebrija (Voc2, 1513): Manda de testamento. legatum .i. Manda con condicion assi. caducum .i.
Formes
manda (3), mandas (3);
Variants formals
manda (6);
1a. doc. DCECH:
1210 (CORDE: 1196)
1a. doc. DICCA-XV
1440-60
Freq. abs.
6
Freq. rel.
0,0269/10.000
Família etimològica
MANDARE: acomendar, comanda, comandamiento, comendación, comendador -ora, comendar, comienda, demanar, demanda, demandador -ora, demandante, demandar, desmandar, encomendación, encomendar, encomendero -a, encomienda, manament, manar2, manda, mandado, mandador -ora, mandamiento, mandar, mandatum -i, mando, recomendación, recomendar;