monimiento

Tomado del latín monimentum, derivado de monere, 'amonestar'.
Nebrija Ø
  • 1
    sust. masc.
    Acción y resultado de requerir una persona la intervención de un juez.
    Exemples
    • «E si obtenjdas o jmpetradas seran d·aquj·adelant o por propio | monimjento | del receptor o atorgant aquellas fuessen o seran atorgadas cartas de guiatge por» [A-Sástago-156:090 (1432)];
      Ampliar
    • «haujentes potestat de atorgar aquellas encara que fuessen o sian atorgadas por proprio | monjmjento | del atorgant e siquiere generalment siquiere particular e siquiere a suplicacion o postulacion» [A-Sástago-192:190 (1450)];
      Ampliar
    • «procuradores ni de otros officiales e·personas encara que fuesen atorgados por proprio | monimiento | o en fauor de guerra passage romeage o por otra causa e·necesidat» [A-Sástago-259:070 (1496)];
      Ampliar
    • «conducidos. e aquellos de los hombres. de sola malicia e propio | monjmento | resulten. Quiere razon que los hombres perversos e mugeres no malas.» [E-CancCoimbra-123v (1448-65)];
      Ampliar
    Distribució  A: 5; D: 1;
Formes
monimiento (1), monimjento (3), monjmento (1), monjmjento (1);
Variants formals
monimento (1), monimiento (5);
1a. doc. DCECH: 1490 (CORDE: 1250-60)
1a. doc. DICCA-XV 1432
Freq. abs. 6
Freq. rel. 0,0342/10.000
Família etimològica
MONERE: admonición, admonitar, amonestación, amonestador -ora, amonestamiento, amonestar, amostrar, demostrable, demostración, demostranza, demostrar, demostrativamente, demostrativo -a, monestación, monestar, monición, monimiento, monitorio -a, monstruo, monstruosidad, monstruoso -a, monumento, mostrado -a, mostrador -ora, mostrar, muestra;