pastoril

Derivado de pastor, del latín PASTOREM, derivado de PASCERE, 'pacer'.
​Nebrija (Lex1, 1492): Ø
Nebrija (Voc1, ca. 1495 y Voc2, 1513): Pastoril cosa. pastorius .a .um. pastoralis .e. Pastoril cosa assi. pastoricius .a .um.
  • 1
    adj.
    Que es propio de las personas que cuidan el ganado.
    Variants lèxiques
    pastoral;
    Exemples
    • «amor con el ayre y continencia parescia hun palaciano galant con aquellos vestidos | pastoriles | mas atauiado que en la corte las françesas ropas y su rustico lenguaje» [E-TriunfoAmor-056v (1475)];
      Ampliar
    Distribució  D: 1;
Formes
pastoriles (1);
Variants formals
pastoril (1);
1a. doc. DCECH: 1495 (CORDE: 1275)
1a. doc. DICCA-XV 1475
Freq. abs. 1
Freq. rel. 0,00570/10.000
Família etimològica
PASCERE: apacentar, pacentar, pacer, pastenco -a, pasto, pastor -ora, pastor -oris, pastoral, pastoril, pastrilla, pastura, pasturar, patraña, virga pastoris;