Del latín RESONARE, 'repercutir un sonido', derivado de SONARE, 'sonar', y este derivado de SONUS, 'sonido'.
Nebrija (Lex1, 1492): Echo. us. por la boz que resurte & resuena. Reboo. as. reboaui. por resonar neutrum .v. Resono. as. aui. por resonar neutrum .v. Resonus. a. um. por cosa que resuena.
Nebrija (Voc1, ca. 1495 y Voc2, 1513): Ø
Formes
resonar (1), ressonando (1), ressuena (1), resuena (5), resuenaua (1), resuene (2);
Variants formals
resonar (9), ressonar (2);
1a. doc. DCECH:
1490 (CORDE: 1348)
1a. doc. DICCA-XV
1430-60
Freq. abs.
11
Freq. rel.
0,0492/10.000
Família etimològica
SONUS: consonante, consonar, consono -a, re, resonar, somatén, son, sonada, sonado -a, sonador -ora, sonamiento, sonante, sonar, soneto, sonido, sonoro -a, sueno;