seducir

Tomado del latín seducere, 'seducir', derivado de ducere, 'conducir'.
Nebrija (Lex1, 1492): *Seduco. is. seduxi. por engañar actiuum .i.
Nebrija (Voc1, ca. 1495 y Voc2, 1513): Ø
  • 1
    verbo trans.
    Obligar <una persona> [a alguien] con engaño a hacer algo contra su voluntad.
    Exemples
    • «e conduzidores de·la faccion vsando de clemencia a·la multitud por aquellos | seduzida | e trahida. Otrosi visto quanto satisffaze a nuestro seruicio e al bien» [A-Cancillería-3613:154r (1485)];
      Ampliar
    • «antes de·la hora de·la election notas. E por tanto eran rogados | seduzidos | e menazados et por aquestas passiones que por el libero arbitrio se gouernara » [A-Ordinaciones-016r (1429)];
      Ampliar
    • «qui present yes de mj cierta sciencia e agradable voluntat non forçada menaçada | seduzida | decebida ni enganyada ante de todo mi dreyto bien e plenariament jnformada en» [A-Sástago-179:001 (1443)];
      Ampliar
    • «aduenideros vniuersalment e singular coniuntament e departida. Non forçados costreytos | seductos | ni enganyados ante de nuestra ciertas sciencias et agradables voluntades bien et» [A-Sástago-218:001 (1463)];
      Ampliar
    Distribució  A: 5;
Formes
seductos (1), seduzida (2), seduzidos (1), soduzido (1);
Variants formals
seduzir (4), soduzir (1);
1a. doc. DCECH: 1627 (CORDE: 1427-28)
1a. doc. DICCA-XV 1429
Freq. abs. 5
Freq. rel. 0,0285/10.000
Família etimològica
DUCERE: aducir, aguaducho, aguaduito, archiduque, circonducto -a, conducción, conducidor -ora, conducimiento, conducir, conducto, conductor -ora, conduito, deducción, deducir, dogal, ducado, duque, duquesa, dur, inducción, inducimiento, inducir, introducción, introducidor -ora, introducir, introductivo -a, producción, producir, producto, reducción, reducir, reintroducir, salvoconducto, seducción, seducir, traducción, traducir;