aprobación

Tomado del latín approbationem, derivado de approbare, 'consentir, autorizar'.

Nebrija (Lex1, 1492): Approbatio. onis. por aquella aprovacion.
Nebrija (Voc1, ca. 1495 y Voc2, 1513): Aprovacion. probatio. approbatio.
  • 1
    sust. fem.
    Acción y resultado de calificar favorablemente o dar por buena alguna cosa.
    Exemples
    • «subsignado quj present era requerjdo por mj jnfrascripto de·la dita lohacion e | aprouacion | feyta por·el dito noble senyor don Artal d·Alagon a conseruacion del dreyto de» [A-Sástago-156:200 (1432)];
      Ampliar
    • «lo que el tenia en Calabria. como por lleno consentimiento y verdadera | aprobacion | de Bonifacio octauo pontifice soberano. que a ruego y suplicacion del memorado» [D-CronAragón-117r (1499)];
      Ampliar
    • «reyno de Napoles. y le ganaria demas d·esto el consentimiento y | aprouacion | del mismo padre sancto. cuyo el reyno era. Y la razon» [D-CronAragón-162r (1499)];
      Ampliar
    • «premja de·las cicilianas. affricanas. se mira. no freturara siertamjente | aprobacion | a mis dichos. E vemos avn que en las cosas de·las» [E-CancCoimbra-121v (1448-65)];
      Ampliar
    Distribució  A: 5; C: 3; D: 1;
Formes
aprobacion (6), aprouacion (3);
Variants formals
aprobacion (6), aprovacion (3);
1a. doc. DCECH: s.f. (CORDE: 1376-96)
1a. doc. DICCA-XV 1432
Freq. abs. 9
Freq. rel. 0,0513/10.000
Família etimològica
PROBARE: aprobación, aprobar, comprobar, esprobamiento, improbar, ímprobo -a, probable, probación, probadamente, probadera, probado -a, probanza, probar, probidad, prueba, reprobación, reprobado -a, reprobar;