trotón

Derivado de trotar, tomado del alto alemán antiguo trottôn, intensivo de trëtan, 'andar', probablemente a través del francés.
Nebrija Ø
  • 1
    sust. masc.
    Mamífero solípedo équido usado en torneos y batallas (equus caballus).
    Relacions sinonímiques
    corcel;
    Variants lèxiques
    trotel;
    Exemples
    • «resonar bien del arnes / mas no curar de bestir·lo / caualgar | troton | morzillo / o ffaca russia rodada / nunqua en el freno barbada» [E-CancZaragoza-241v (1460-65)];
      Ampliar
    Distribució  D: 1;
Formes
troton (1);
Variants formals
troton (1);
1a. doc. DCECH: s.f. (CORDE 1407-63)
1a. doc. DICCA-XV 1460-65
Freq. abs. 1
Freq. rel. 0,00570/10.000
Família etimològica
TRETAN: trotar, trote, trotel, trotero, trotón;