conmutar

Tomado del latín commutare, derivado de mutare, ‘cambiar’.
Nebrija (Lex1, 1492): *Commuto .as .aui. por trocar. actiuum .i.
Nebrija (Voc1, ca. 1495 y Voc2, 1513): Ø
  • 1
    verbo trans.
    Hacer <una persona o una cosa> que [alguien o algo] pase a ser [alguien o algo distinto].
    Relacions sinonímiques
    convertir, pasar;
    Variants lèxiques
    mover;
    Exemples
    • «maestra de todas las virtudes muytas vegadas demuestra lo bien ordenado en millor | comutar | car el vso et pratica no siempre responden al jngenio. Por tanto ya » [A-Ordinaciones-012v (1415)];
      Ampliar
    • «de dezir quanto a la restitucion: de·la misma mujer: y del fijo | comutado | : y de·los que ayudan con obra al tal engaño: y de·la» [C-SumaConfesión-099v (1492)];
      Ampliar
    • «la mujer tiene algun fijo de adulterio sin saber lo el marido, o | comuto | parto ajeno el qual se crio con la hazienda de su marido, o» [C-SumaConfesión-103r (1492)];
      Ampliar
    Distribució  A: 1; C: 2;
Formes
comutado (1), comutar (1), comuto (1);
Variants formals
comutar (3);
1a. doc. DCECH: 1400-99 (CORDE: 1427-28)
1a. doc. DICCA-XV 1415
Freq. abs. 3
Freq. rel. 0,0134/10.000
Família etimològica
MUTARE: conmutación, conmutar, conmutativo -a, demudar, inconmutable, inmutable, inmutar, inmutativo -a, muda, mudable, mudación, mudamiento, mudanza, mudar, mutación, mutatis mutandis, mutuo -a, permuta, permutación, permutar, transmutación, transmutar, trasmudamiento, trasmudar;