iuratus -a -um

Nebrija (Lex1, 1492): Juratus .a .um. por el que juro.
  • 1
    adj. lat.
    Que ha prestado juramento, jurado.
    Exemples
    • «gracia regem Aragonum. Anno a·natiuitate dominj millesimo quadringentesimo vicesimo nono jnteruenjentibus Raymundo Castilionis | jurato | Joanni Aldeguer Joanni Guallart Martino Cabrero et Gondisaluo de·la Caualleria. Franciscus de Arjño notarius publicus.§ Ordinaciones nuebas del señor rey » [A-Ordinaciones-025r (1429)];
      Ampliar
    Distribució  A: 1;
Formes
jurato (1);
Variants formals
iuratus -i (1);
1a. doc. DICCA-XV 1429
Freq. abs. 1
Freq. rel. 0,00570/10.000
Família etimològica
IUS: adjuración, adjurar, conjuración, conjurado -a, conjurador -ora, conjurar, conjuro, esperjurio -a, injuria, injuriado -a, injuriador -ora, injuriante, injuriar, injuriosamente, injurioso -a, injustamente, injusticia, injusto -a, ipso iure, iudex -icis, iuratus -a -um, iuris et facti ignorantia, ius -ris, ius luendi, jura, jurada, juradería, jurado, jurador -ora, juramentar, juramento, jurante, jurar, jurgio, jurídico -a, jurisdicción, jurista, juro, justamente, justedad, justicia, justiciado, justiciado -a, justiciar, justicier, justiciero -a, justificación, justificadamente, justificado -a, justificar, justo, justo -a, perjurar, perjurio, perjuro -a, sinjusticia;