sedición

Tomado del latín seditionem, ‘discordia, rebelión’, derivado de ire, ‘ir’.
Nebrija (Lex1, 1492): *Seditio .onis. por bollicio o alborote.
Nebrija (Voc1, ca. 1495 y Voc2, 1513): Ø
  • 1
    sust. fem.
    Acción y resultado de levantarse de manera colectiva y violenta contra la autoridad.
    Exemples
    • «capcion de aquellos en caso de fragança de crjmen e en·caso de | sedicion | de brega o bollicio dius pena de diez sueldos de·los bienes del » [A-Ordinaciones-021r (1429)];
      Ampliar
    Distribució  A: 1;
Formes
sedicion (1);
Variants formals
sedicion (1);
1a. doc. DCECH: 1515 (CORDE: 1385)
1a. doc. DICCA-XV 1429
Freq. abs. 1
Freq. rel. 0,00570/10.000
Família etimològica
IRE: ab initio, ambición, ambicioso -a, ámbito, circuición, circuir, circuito, coito, comenzadero -a, comenzamiento, comenzar, comienzo, cómito, compezar, condado, conde, condesa, condestable, convenido -a, desexir, ejida, ejido, encomenzar, escomenzar, eundus -a -um, exidor -ora, exiente, exir, éxito, ida, introito, ir, ite missa est, óbito, perecedero -a, perecedor -ora, perecer, perir, preterir, pretor, pretorio -a, sedición, sedicioso -a, sobtado -a, sobtosamente, sobtoso -a, subida, subidamente, subido -a, subimiento, subir, súbitamente, subitáneo -a, súbito -a, supitaño, transir, tránsito, transitorio -a, vaivén, vizcondado, vizconde, vizcondesa;