mantuano -a

Derivado del topónimo Mantua.
Nebrija (Voc1, ca. 1495): Mantuano cosa desta ciudad [Mantua]. mantuanus .a .um.
Nebrija (Voc1, ca. 1495 y Voc2, 1513): Ø
  • 1
    sust. masc./fem.
    Persona de Mantua.
    Exemples
    • «parte.§ Telluris si forte velis cognoscere cultus: Virgilium legito. quod si mage nosse laboras herbarum vires: Macer tibi carmine dicet.§ Si la arte quisieres de·la agricultura/ saber: leeras aquel gran | mantuano | :/ poeta Virgilio: ahun que pagano./ mas si quisieres quiça la natura/ saber de·» [C-Caton-015v (1494)];
      Ampliar
    Distribució  B: 1;
Formes
mantuano (1);
Variants formals
mantuano -a (1);
1a. doc. DCECH: Ø (CORDE: 1427-28)
1a. doc. DICCA-XV 1494
Freq. abs. 1
Freq. rel. 0,00570/10.000
Família etimològica
Mantua: mantuano -a;