vagar3

Del latín VAGARI, 'errar, andar vagando', derivado de VAGUS, 'inconstante, errante'.
​Nebrija (Lex1, 1492): Uagor .aris uagatus. por vagar. dep. .v. Uago .as vagaui. por aquello mesmo. Uagatio .onis. por aquel vagar.

Nebrija (Voc1, ca. 1495 y Voc2, 1513): Uagar andar vagando. vagor .aris .ae. 
  • 1
    verbo intrans.
    Ir <una persona> de un lado a otro, sin determinación.
    Exemples
    • «morar en si, e açerca de·si en su coraçon que non andar | vagando | . e discurriendo sin consolaçion. ca tres cosas son que desplazen a Dios. conuiene» [C-Consolaciones-031r (1445-52)];
      Ampliar
    • «con los otros apostoles, y con·las otras Marias muy apressuradamente y desatinada | vagando | , sin saber donde hallar la certidumbre de su salud: como acahesce muchas vezes» [C-TesoroPasión-052v (1494)];
      Ampliar
    • «oportuna conuertir las en nuestros vsos: a enxemplo de·las abejas: las quales | vagando | cogen diuersos çumos de flores, los quales con vna mixtura, y propiedad de» [C-TesoroPasión-117r (1494)];
      Ampliar
    • «yslas Natalia y Creta. Assi el otro dia siguiente con viento instable | vagando | por ende a cada parte las fustas fueron tan ayuntadas para que podimos» [D-ViajeTSanta-157v (1498)];
      Ampliar
    • «lo qual prueua d·esta manera diziendo. Muchos años ha que yo | vago | en vna casa grande. e por vn solo agujero cahe sobre mi» [E-Ysopete-072v (1489)];
      Ampliar
    Distribució  C: 3; D: 1; E: 1;
Formes
vagando (4), vago (1);
Variants formals
vagar (5);
1a. doc. DCECH: 1425-50 (CORDE: 1376-86)
1a. doc. DICCA-XV 1445-52
Freq. abs. 5
Freq. rel. 0,0224/10.000
Família etimològica
VAGUS: extravagante, giróvago, vagabundo -a, vagar3, vago -a, vagus -a -um;