entornadura

Derivado de entornar, y este derivado de tornar, del latín TORNARE, derivado de TORNUS, del griego tórnos, 'torno, compás'.
Nebrija: Ø
  • 1
    sust. fem.
    Desviación o giro que altera la marcha de un cuerpo.
    Exemples
    • «haz en luengo en manera que este derecha e non tenga senos njn | entornaduras | . en tal guisa que cada vno este arredrado del otro segun deue. E» [B-EpítomeGuerra-069v (1470-90)];
      Ampliar
    Distribució  B: 1;
Formes
entornaduras (1);
Variants formals
entornadura (1);
1a. doc. DCECH: Ø (CORDE: 1430)
1a. doc. DICCA-XV 1470-90
Freq. abs. 1
Freq. rel. 0,00448/10.000
Família etimològica
TORNUS: entornadura, entornear, entorno, retornar, retorno, tornada, tornado -a, tornador -ora, tornar, tornasol, torneamento, tornear, torneig, torneo, torno, trastornable, trastornar;