ericteo -a

Tomado del latín erictheum, derivado del antropónimo griego Erekhtheús, rey mitológico de Atenas.
Nebrija (Lex1, 1492): *Erichtheus .a .um. por cosa deste rei [de atenas].
Nebrija (Voc1, ca. 1495 y Voc2, 1513): Ø
  • 1
    adj./sust. masc./fem.
    [Persona] de Atenas.
    Relacions sinonímiques
    ateniense, ateniés -esa;
    Exemples
    • «fallaron, e agrauiados retornando sobre ellos, subitamente los destruyo.§ Aquellos qui contra los | ericteos | guerreauan, tomada la esculca de aquellos en vn otero alto mataron lo, e» [B-ArteCaballería-115v (1430-60)];
      Ampliar
    • «armas suyo, qui d·aquel mesmo otero fazia senyal, fizo benir los dichos | ericteos | en manos de·la embosca.§ Los arabianos como segunt su costumbre sabida, huuiessen» [B-ArteCaballería-115v (1430-60)];
      Ampliar
    Distribució  B: 2;
Formes
ericteos (2);
Variants formals
ericteo -a (2);
1a. doc. DCECH: Ø (CORDE: 1385-96)
1a. doc. DICCA-XV 1430-60
Freq. abs. 2
Freq. rel. 0,00895/10.000
Família etimològica
EREKHTHEUS: ericteo -a;