tránsito

Tomado del latín transtitum, derivado de transire, 'traspasar', y este derivado de ire, 'ir'.
Nebrija (Lex1, 1492): *Transitus .us. por aquel pasaje [allende]

Nebrija (Voc1, ca. 1495 y Voc2, 1513): Ø
  • 1
    sust. masc.
    Acción y resultado de llegar al fin de la vida.
    Relacions sinonímiques
    fallecimiento, fin, finamiento, muerte, óbito;
    Exemples
    • «que e quantas cosas houiere padecido. Da me buen fin: da me bienauenturado | transito | de aqueste mundo. Dios mio haue memoria de mi: e endereça me por» [C-Remedar-083r (1488-90)];
      Ampliar
    Distribució  C: 1;
Formes
transito (1);
Variants formals
transito (1);
1a. doc. DCECH: s.f. (CORDE: 1450)
1a. doc. DICCA-XV 1488-90
Freq. abs. 1
Freq. rel. 0,00448/10.000
Família etimològica
IRE: ab initio, ambición, ambicioso -a, ámbito, circuición, circuir, circuito, coito, comenzadero -a, comenzamiento, comenzar, comienzo, cómito, compezar, condado, conde, condesa, condestable, desexir, ejida, ejido, encomenzar, escomenzar, eundus -a -um, exidor -ora, exiente, exir, éxito, ida, introito, ir, ite missa est, iter -ineris, óbito, perecedero -a, perecedor -ora, perecer, perir, preterir, pretor, pretorio -a, reiteración, sedición, sedicioso -a, sobtado -a, sobtosamente, sobtoso -a, subida, subidamente, subido -a, subimiento, subir, súbitamente, subitáneo -a, súbito -a, supitaño, transir, tránsito, transitorio -a, vaivén, vizcondado, vizconde, vizcondesa;