botiguero -a

Resultado aragonés derivado de botiga, tomado del griego bizantino apothēkē, 'despensa, bodega', derivado de tithenai, 'poner'.
Nebrija Ø
  • 1
    sust. masc./fem.
    Menestral que tiene por oficio vender en un establecimiento.
    Relacions sinonímiques
    tendero -a;
    Exemples
    • «se troba seyer deuido de aquella fagades pagar en continent a·n Bertran Cosco | botiguer | comorant en Seragoça el qual por nombre del dito spital ha poder bastant» [A-Cancillería-3110:022r (1422)];
      Ampliar
    • «ellas me emprestaron el dito albaran et apres yo lo di ad·Anthon Perez | botiguero | en paga de cincientos sueldos que yo le deuia y el se contento» [A-Sástago-242:010 (1482)];
      Ampliar
    • «e pagados a·las ditas Teresa e Ysabel de Sayas et si el dito Anthon Perez | botiguero | no los ha cobrado quiero e mando que los ditos cincientos sueldos sian» [A-Sástago-242:010 (1482)];
      Ampliar
    • «sacando dende sabido prouecho. Avn se entiende en esto mesoneros. e | botigueros | e tenderos. e todos los otros que so çierto preçio o abenençia» [E-TrabHércules-052v (1417)];
      Ampliar
    Distribució  A: 3; D: 1;
Formes
botiguer (1), botiguero (2), botigueros (1);
Variants formals
botiguer -ra (1), botiguero -a (3);
1a. doc. DCECH: Ø (CORDE: 1456)
1a. doc. DICCA-XV 1417
Freq. abs. 4
Freq. rel. 0,0228/10.000
Família etimològica
TITHENAI: apotecario -a, bizma, bodega, bodegón, boticario -a, boticarius -ii, botiga, botiguero -a, hipoteca, hipotecar, pilma, pítima, tema, temático -a;