adjungir

Tomado del latín adiungere, 'atar'.

Nebrija (Lex1, 1492): *Adiungo .is. por añadir una cosa a otra. actiuum .i.
Nebrija (Voc1, ca. 1495 y Voc2, 1513): Ø
  • 1
    verbo trans.
    Poner <una persona> [una cosa] junto con otras que formaban un conjunto.
    Relacions sinonímiques
    agregar;
    Exemples
    • «cortar dicha çisoria se ouo de jntroduzir e al numero de·las artes | adjungir | . En·el terçero quales condiçiones e costunbres perteneçen al que esta arte» [B-ArteCisoria-003r (1423)];
      Ampliar
    Distribució  B: 1;
Formes
adjungir (1);
Variants formals
adjungir (1);
1a. doc. DCECH: s.f. (CORDE: 1423)
1a. doc. DICCA-XV 1423
Freq. abs. 1
Freq. rel. 0,00570/10.000
Família etimològica
IUNGERE: adjunción, adjungir, ayuntamiento, ayuntar, cejunto -a, coniunctum seu divisum, conjunción, conjuntamente, conjunto -a, conyugal, cónyuge, conyungir, coyuntura, descoyuntamiento, descoyuntar, desjuntar, desyuntar, disyunción, disyunto -a, inyungir, jubo, jumento, junta, juntamente, juntamiento, juntar, juntera, junto -a, juntura, sobrejuntería, sobrejuntero, sojuzgación, sojuzgador -ora, sojuzgamiento, sojuzgar, subyugación, subyugar, suprajuntero, uncir, uñir, yugo, yungir;