deshonrado -a

Derivado de honrar, del latín HONORARE, 'honrar'.
Nebrija (Lex1, 1492): Jndecor. oris. por cosa desonrada.
Nebrija (Voc1, ca. 1495): Desonrado. inglorius .a .um. indecor .oris. Desonrado. inhonorus .a .um. inhonoratus .a .um.
Nebrija (Voc2, 1513): Desonrrado. ingloriosus .a .um. indecor .oris.
  • 1
    adj.
    Que manifiesta ausencia de respeto o dignidad.
    Exemples
    • «morir publica mente ruego·te que non muera por muerte atan cruel, e | desonrrada | , e tan torpe, e maldita, que es muerte de ladrones, e de malfechores.» [C-SermónViernes-008r (1450-90)];
      Ampliar
    • «tu breue plazer por pena que siempre dura. O quantas en muerte | desonrada | fenescen su vida. Mira si quyeres ver angustia quantas mugeres estan ante» [E-TriunfoAmor-015v (1475)];
      Ampliar
    Distribució  C: 4; E: 1;
Formes
desonrada (1), desonrrada (2), desonrradas (1), desonrrado (1);
Variants formals
desonrado -a (1), desonrrado -a (4);
1a. doc. DCECH: Ø (CORDE: 1236)
1a. doc. DICCA-XV 1450-90
Freq. abs. 5
Freq. rel. 0,0224/10.000
Família etimològica
HONOS: denostante, denostar, denuesto, deshonestad, deshonestamente, deshonestar, deshonestidad, deshonesto -a, deshonor, deshonra, deshonradamente, deshonrado -a, deshonrar, honestad, honestamente, honestidad, honesto -a, honor, honorable, honorablemente, honorado -a, honoranza, honorificar, honoroso -a, honra, honrable, honradamente, honrado -a, honrador -ora, honramiento, honrar, honrosamente, honroso -a, inhonestamente, inhonesto -a, pundonor;