Del latín DISTURBARE, 'dispersar violentamente', derivado de TURBA, 'mezcla, desorden'.
Nebrija (Lex1, 1492): *Disturbo .as .aui. por desbaratar. actiuum .i.
Nebrija (Voc1, ca. 1495 y Voc2, 1513): Ø
Formes
destorba (7), destorbado (1), destorbados (1), destorban (1), destorbar (10), destorbara (1), destorbaria (3), destorbarja (1), destorbase (1), destorbasse (3), destorbauan (4), destorbays (1), destorbe (1), destorbo (4), destoruan (1), destoruar (4), destorue (1), hauia destorbado (1);
Variants formals
destorbar (40), destorvar (6);
1a. doc. DCECH:
1250 (CORDE: 1196)
1a. doc. DICCA-XV
1400-60
Freq. abs.
46
Freq. rel.
0,206/10.000
Família etimològica
TURBA: conturbar, destorbador -ora, destorbar, destorbo, desturbadamente, disturbio, enturbecer, enturbiar, estorbar, estorbo, perturbación, perturbar, térbol -ola, torbellino, turbación, turbado -a, turbador -ora, turbamiento, turbar, túrbido -a, turbieza, turbio -a, turbión, turbulento -a;