escaecer

Del latín vulgar *EXCADERE, derivado de CADERE, 'caer, suceder'.
Nebrija (Lex1, 1492): Excido. is. éxcidi. por caer o escaecer neutrum .v.
Nebrija (Voc1, ca. 1495 y Voc2, 1513): Ø
  • 1
    verbo intrans.
    Producirse <un hecho> de forma espontánea o inesperada.
    Relacions sinonímiques
    acontecer, advenir, contecer, entrevenir, ocurrir, recrecer, remanecer, succeír;
    Variants lèxiques
    acaecer;
    Exemples
    • «part de aquellos que a·mj por diuiso o jndiuiso aut alia perteneçeran | scaesceran | e peruendran. Et a·fazer en·los ditos castiellos e otros bienes» [A-Sástago-141:040 (1419)];
      Ampliar
    Distribució  A: 1;
Formes
scaesceran (1);
Variants formals
scaescer (1);
1a. doc. DCECH: 1250 (CORDE: 1240-50)
1a. doc. DICCA-XV 1419
Freq. abs. 1
Freq. rel. 0,00570/10.000
Família etimològica
CADERE: acaecer, acaecimiento, accidental, accidentalmente, accidente, caduco -a, caecer, caedizo -a, caer, caída, caído -a, caimiento, caso, cayente, decaer, decaimiento, decir3, encaecer, escaecer, incidente, incidir1, ocasión, ocasionadamente, ocasionado -a, ocaso, occidental, occidente, occisorio -a, recaer, recaída, recayente;