Del latín PLANGERE, 'lamentarse'.
Nebrija (Lex1, 1492): Deplango. is. por plañir llorando actiuum .i.
Nebrija (Voc1, ca. 1495 y Voc2, 1513): Ø
Formes
plañe (4), plañen (2), plañeria (1), plangan (2), plangays (2), plañida (2), plañido (1), plañiendo (1), plañio (1), plañir (3), plañjendo (2), plañjr (1), planyendo (2), planyese (1), planyesen (1), planyida (2), planyido (1), planyidos (1), planyiendo (1), planyir (3), planyire (1), planyit (1), planymos (1), planyr (1), planyremos (1);
Variants formals
plañir (20), planyir (18), planyr (1);
1a. doc. DCECH:
1220-50 (CORDE: 1200)
1a. doc. DICCA-XV
1440-60
Freq. abs.
39
Freq. rel.
0,175/10.000
Família etimològica
PLANGERE: complañido -a, complañimiento, complañir, complanta, llanto, plañir1, plañir2, planto;