puntal

Derivado de punta, del latín tardío PUNCTAM, 'golpe, estocada', derivado de PUNGERE, 'punzar'.
Nebrija Ø
  • 1
    sust. masc.
    Pieza ancha de madera que sirve para sostener una pared u otro elemento de construcción.
    Exemples
    • «tanyarja palacios corral e cambras haura metredes o metran o seran trobados algunos | puntales | o escalones de fust a paretes pilares fustes o solares que por aquella» [A-Sástago-146:020 (1423)];
      Ampliar
    • «tenidos dentro vn anyo prjmero vjnjent del dia que sian trobados los ditos | puntales | o scalones et·a uos o al·que aquellas tenera sera jntimado o» [A-Sástago-146:020 (1423)];
      Ampliar
    • «sanas de paretes cubiertas de terrados mjlloradas e non pioradas e sines de | puntal | o scalon de fust e paguedes e vos paredes a·todos e cada» [A-Sástago-186:010 (1447)];
      Ampliar
    • «pozo sy la tierra es arenosa o sablonosa o semejante con barras o | puntales |. tu pijaras bien cada vna parte e con tablas en manera que·la » [B-Agricultura-166r (1400-60)];
      Ampliar
    • «de Calatayud fizieron como varones. esperaron fasta les poner la cerca en | puntales | ni quisieron escuchar partido fasta escreuir a su rey. y fazer le» [D-CronAragón-143r (1499)];
      Ampliar
    Distribució  A: 4; B: 1; D: 1;
Formes
puntal (1), puntales (5);
Variants formals
puntal (6);
1a. doc. DCECH: 1570 (CORDE: 1379-84)
1a. doc. DICCA-XV 1400-60
Freq. abs. 6
Freq. rel. 0,0269/10.000
Família etimològica
PUNGERE: apuntamiento, apuntar, compunción, compungir, contrapuntar, despuntado -a, impungir, púa, punchada, punchar, pundonor, pungán, pungimiento, pungir, pungitivo -a, punta, puntadura, puntal, punto1, punto2, puntuación, puntuado -a, puntura, punzadura, punzón, puya;