tronzar

Del latín vulgar *TRUNCIARE, por TRUNCARE, derivado de TRUNCUS, 'tronco'.
Nebrija Ø
  • 1
    verbo trans.
    Cortar <una persona> el extremo de [algo].
    Examples
    • «o detenedores de·los ditos molinos la farina que sera jutgada seyer mala | tronçada | o creuada o mal molida o encamarada no osen tornar a moler aquella » [A-Ordinaciones-023v (1429)];
      Extend
    • «molineros arrendadores o detenedores de molinos la farjna que sera jutgada seyer cruxient | tronçada | remolida quemada o mal molida. o en·aquella seyer fecha alguna mescla o » [A-Ordinaciones-023v (1429)];
      Extend
    • «vso de·su casa notificando·le al comprador la farina si es cruxida | tronçada | remolida o cremada. o el frau que en·aquellas es. e si·no» [A-Ordinaciones-023v (1429)];
      Extend
    • «escriptura alguna las ditas farjnas si·seran buenas e que·no sian cruxientes | tronçadas | o remolidas o encamaradas o si·frau alguno en·aquellas sera comeso o » [A-Ordinaciones-024v (1429)];
      Extend
    • «faga de tajadas delgadas fasta descobrir el hueso e luego el obispillo sea | tronçado | e qujtada su pinta e fendidas las berrugas lo pongan sygujente a ello» [B-ArteCisoria-036r (1423)];
      Extend
    Distribution  A: 4; B: 1;
Grammatical forms
tronçada (3), tronçadas (1), tronçado (1);
Formal variants
tronçar (5);
1st. doc. DCECH: 1600-25 (CORDE 1377-96)
1st. doc. DICCA-XV 1423
Abs. Freq. 5
Rel. Freq. 0.0224/10,000
Etymological family
TRUNCUS: destroncado -a, estroncadura, estroncar, rebronco, troncho, tronco, tronzar;