Sustantivación de plañir1, del latín PLANGERE, 'lamentarse'.
Nebrija Ø
Formes
plannir (1), planyir (1), planyr (1);
Variants formals
plannir (1), planyir (1), planyr (1);
1a. doc. DCECH:
1220-50 (CORDE: 1440-60)
Freq. abs.
3
Freq. rel.
0,0134/10.000
Família etimològica
PLANGERE: complañido -a, complañimiento, complañir, complanta, llanto, plañir1, plañir2, planto;